اثر ضدتشنج آرتمیزینین بر تشنج های ناشی از پنتیلن تترازول در هنگام چرخه قاعدگی و برهمکنش با گابا در موش

تشنج قاعدگی یا تشدید تشنج در زمان های ویژه ای از چرخه قاعدگی می تواند 10-70 درصد از زنان دچار تشنج را دربرگیرد. آرتمیزینین ترکیبی گیاهی با کاربردهای گسترده درمانی سنتی و مدرن است. بر اساس برهمکنش با سامانه گابایرژیک، هدف این پژوهش، بررسی اثر ضدتشنج آرتمیزینین در زمان چرخه قاعدگی است. 360 موش ماده برنا در 10 گروه: کنترل، آرتمیزینین (mg/kg 100 &75)، بیکوکولین (mg/kg2)، بیکوکولین+ آرتمیزینین (mg/kg 75&100)، ساکلوفن (mg/kg 2)، ساکلوفن+ آرتمیزینین (mg/kg 75 &100) و حلال (اتانول ml/kg 10) هرکدام با 4 زیرگروه پرواستروس؛ استروس، مت استروس و دی استروس استفاده شد. پس از 1 هفته سازگاری، همزمان سازی و شناسایی مرحله قاعدگی انجام شد. 30 دقیقه پس از تزریق آرتمیزینین و اتانول، تشنج حاد با تزریق درون صفاقی (PTZ mg/kg 80) برانگیخته شد. سپس میزان مرگ، مدت تشنج، زمان آغاز تشنج های تونیک- کلونیک و میوکلونیک برای30 دقیقه ثبت گردید. داده ها به صورت میانگین ± انحراف معیار ثبت و با آزمون های آنوای یک سویه و توکی کرامر بررسی شدند (p < 0.05). آرتمیزینین سبب کاهش  معنی دار رخداد، مدت و مرگ به موازات افزایش زمان آغاز تشنج های تونیک- کلونیک و میوکلونیک شد که در گام لوتیال از فولیکولار برجسته تر بود. تجویز همزمان بیکوکولین سبب مهار معنی داری اثرضد تشنج آرتمیزینین گردید، درحالیکه ساکلوفن چنین برهمکنش مهاری نداشت. چنین می نماید که افزایش دگرگشته های نورواسترویید و گیرنده های گابا، هیپرپلاریزه شدن عصبی به دنبال برهمکنش با گیرنده GABAA، ویژگی های ضدآماس و ضداکسیدان که سبب کاهش آماس و برانگیختگی عصبی می شوند می تواند در کارکرد ضد تشنج آرتمیزینین اثرگذار باشد.