سبک زندگی اسلامی در پیشگیری از گرایش به رفتارهای پرخطر نوجوانان در شهر تهران

زندگی های اجتماعی، با سبک های متفاوت زندگی شناخته و تعریف می شوند. در ایران دو رویکرد کلی به سبک زندگی وجود دارد که عمدتا از آن ها به عنوان سبک زندگی غربی یا سبک زندگی اسلامی یاد می شود. آنچه در زمینه سبک زندگی مهم است، پیامدهای ناشی از این سبک زندگی است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک زندگی با تاکید بر سبک زندگی اسلامی در پیشگیری از گرایش به رفتارهای پرخطر نوجوانان در شهر تهران می باشد.

این پژوهش با رویکرد کمی و به شیوه پیمایشی انجام شده است و ضمن به کارگیری ادبیات نظری موجود، متغیرهای اصلی پژوهش شاخص سازی شده اند. نمونه پژوهش شامل 390 نفر از نوجوانان 15 تا 19 ساله ساکن تهران هستند که بر اساس فرمول کوکران برآورد شده و روش نمونه گیری برای دستیابی به نمونه پژوهشی معرف، نمونه گیری سهمیه ای بوده و داده های گردآوری شده به کمک نرم افزار های Spss و Amos Graphics تحلیل شده اند.

یافته های حاصل از آزمون مدل نشان داد که سبک زندگی اسلامی با ضریب (40/0) اثر مستقیم و معناداری بر پیشگیری از گرایش به رفتارهای پرخطر نوجوانان دارد و این سبک زندگی نوعی کنترل کننده گرایش به رفتارهای پر خطر است و باعث پیشگیری از بروز این رفتارها در بین نوجوانان می شود. اما سبک زندگی غربی با توجه به پایین بودن ضریب آن (02/0)، نتوانسته تاثیر معناداری بر گرایش به رفتارهای پر خطر داشته باشد. نتایج میدانی این پژوهش نشان داد که از میان دو نوع سبک زندگی موجود در جامعه ایران، سبک زندگی اسلامی اثر معناداری در پیشگیری از گرایش به رفتارهای پرخطر دارد. به عبارت دیگر هرچقدر نوجوانان دارای الگوهای سبک زندگی از نوع اسلامی باشند، احتمال گرایش آن ها به رفتارهای پرخطر کم تر است.