مطالعه عددی به منظور بررسی همزمان تاثیر زمان بندی پاشش سوخت و ترکیبات گاز سنتز بر عملکرد و انتشار آلاینده های موتور اشتعال تراکمی با واکنش پذیری کنترل شده

در این تحقیق تاثیرات همزمان زمان بندی پاشش سوخت و به کارگیری گازهای سنتزی بر تولید آلاینده ها و عملکرد یک موتور اشتعال تراکمی با واکنش پذیری کنترل شده بررسی شده است. همچنین حل عددی تغییر زمان بندی پاشش سوخت از 10 تا 30 درجه قبل از نقطه مرگ بالا و ترکیبات سوخت در سه حالت دیزل معمولی، دیزل به همراه دو نسبت20 و 40% گاز سنتز (شامل ترکیب هیدروژن و مونوکسید کربن)، با حفظ انرژی ثابت برای هر سیکل، استراتژی هایی هستند که مورد مطالعه قرارگرفته اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با افزایش نسبت گاز سنتز، فشار و نرخ آزادسازی حرارت درون سیلندر افزایش می یابد، درحالی که با تعویق زمان بندی پاشش سوخت این مقادیر کاهشی هستند. علاوه بر این تولید اکسیدهای نیتروژن با افزودن گازهای سنتز، همانند مونوکسید کربن افزایش یافته، در صورتی که تعویق در زمان بندی پاشش سوخت موجب کاهش اکسیدهای نیتروژن و دی اکسید کربن و افزایش مونوکسید کربن شده است. آلاینده ذرات معلق با افزودن ترکیب گاز سنتز و افزایش آن، به شدت کاهش یافته است که روند کاهشی آن با تعویق در زمان بندی پاشش سوخت ادامه می یابد. از طرفی استفاده از گاز سنتز با تعویق در زمان بندی پاشش سوخت، باعث کاهش توان و بازده حرارتی اندیکاتوری و افزایش مصرف سوخت اندیکاتوری می شود. نهایتا نسبت 40 درصدی گاز سنتز و زمان بندی پاشش سوخت 10 درجه قبل از نقطه مرگ بالا، استراتژی مناسبی برای کاهش آلاینده ها (ذرات معلق و دی اکسید کربن) است.