بررسی تاثیر نسبت ماده ی تلقیح به خوراک ورودی در عملکرد فرایند هضم بی هوازی خشک

هضم بی هوازی خشک، یک فرایند مناسب به منظور بازیابی انرژی از زایدات است که اخیرا به دلیل راندمان بالا و راهبری ساده در مقایسه با هضم بی هوازی تر به آن توجه شده است. یکی از پارامترهای موثر در فرایند مذکور، نسبت ماده ی تلقیح به خوراک ورودی (I/S) است. در پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر I/S در عملکرد فرایند هضم بی هوازی خشک بخش آلی زایدات شهری در شرایط دمایی مزوفیلیک پرداخته شده است. بدین منظور آزمایش ها در نسبت های مختلف I/S و در راکتورهای ناپیوسته با حجم مفید 2 لیتر انجام شده است. برای کنترل عملکرد فرایند، پارامترهای pH، پتانسیل اکسیداسیون و احیاء، COD، غلظت اسیدهای چرب فرار و همچنین مقدار و ترکیب بیوگاز تولیدی ارزیابی شده اند. براساس نتایج حاصل در نسبت های {I/S} کوچک تر از 1، به دلیل تجمع اسیدهای چرب فرار، عملکرد سیستم مختل و حجم گاز متان تولیدی در حدود 5٪ حالت بهینه بوده است. در پژوهش حاضر، بهترین عملکرد هاضم در نسبت I/S برابر 2 با تولید lit CH4 / g VS 35/0 و حذف 77٪ از جامدات فرار به دست آمده است.