یک کاربرد تخصیص تعادل کاربر تصادفی در برآورد ماتریس مبدا- مقصد

برآورد (تصحیح) ماتریس مبدا مقصد با استفاده از داده های شمارش حجم، روشی ارزان برای تخمین تقاضای سفر در یک شبکه ی حمل ونقلی است.فرمول بندی عمومی مسیله ی اخیر به صورت یک برنامه ی بهینه سازی دوسطحی است که در سطح بالای آن، مسیله ی برآورد ماتریس و در سطح پایین، مسیله ی تخصیص ترافیک حل می شود. در شبکه های با ازدحام، عمدتا تخصیص تعادل کاربر قطعی در سطح پایین به کار می رود. فرض رویکرد قطعی، درک یکسان کاربران از هزینه های شبکه است که در واقعیت برقرار نیست. در پژوهش حاضر، یک تخصیص تعادل کاربر تصادفی در سطح پایین مسیله استفاده شده است. در سطح بالای مسیله نیز روش حل اشپیس که کارایی بالایی در شبکه های بزرگ مقیاس دارد، به کار رفته است. نتایج برای شبکه شهر تهران نشان می دهد که با افزایش پراکنش درک کاربران (پارامتر مقیاس مدل لوجیت، کمتر از 5٫0) مدل پیشنهادی با تخصیص تصادفی برآوردهای دقیق تری نسبت به مدل با تخصیص قطعی دارد؛ به گونه یی که در مقایسه با مدل قطعی، نسبت خطای RMSE عناصر ماتریس برآوردشده به مقادیر واقعی تقاضا را بیش از 10 درصد (در بعضی آزمایش ها بیش از 20 درصد) کاهش می دهد.