بررسی کمی تاب آوری لرزه ای در قاب های خمشی فولادی مجهز به میراگرهای لزج غیرخطی تحت زلزله ثانویه

حوادثی مانند زلزله سبب شده است مفهومی جدید در تحلیل سازه ها و پاسخ به حوادث شکل بگیرد. تاب آوری، توانایی یک سامانه برای حفظ سطح عملکرد مطلوب و بازگشت بهنگام به خدمت دهی در رویارویی با خطرهایی است که در چرخه ی عمر سازه رخ می دهد. روند پژوهش، مبتنی بر تاب آوری و محاسبه ی پارامترهای آن از طریق بیشینه ی دریفت سازه بوده است. سه قاب خمشی فولادی توسط تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی تحت دو رکورد زلزله های اصلی و ثانویه، تحلیل شده اند. برای قاب های آسیب دیده، میراگرهای لزج با درصدهای میرایی متفاوت تعبیه و شدت رکوردهای لرزه یی تا مرز فروریزش سازه ها افزایش داده شده و مشاهده شده است که وجود میراگر در سازه تحت زلزله ی ثانویه، به کاهش دریفت و جابه جایی در طبقات منجر می شود. نمودار تاب آوری قاب ها رسم و پارامترهای تاب آوری محاسبه شده اند. کاهش ضریب آلفا برای هر درصد میرایی، باعث افزایش ضریب استواری و نیز افزایش سطح زیر نمودار تاب آوری برای عملکرد نهایی قاب ها شده است. در مقایسه بین ضریب آلفا و درصد میرایی مشخص شده است که تاثیر درصد میرایی در کاهش دریفت، بیشتر از ضریب آلفای میراگر است. همچنین می توان گفت، سازه ی 9 طبقه در برابر زلزله، تاب آوری کمتری از خود نشان داده و بهترین عملکرد تاب آورانه، برای سازه ی 3 طبقه بوده است.