تاثیر روش های اندازه گیری فاصله در طبقه بندی گروه های بوم شناسی در جنگل های هیرکانی

امروزه به صورت گسترده از الگوریتم های خوشه بندی استفاده می شود، هرچند که تصمیم گیری برای انتخاب روش مناسب به دلیل روش های مختلف خوشه بندی و عوامل موثر بر آنها دشوار است. هدف این پژوهش مقایسه نتایج روش های خوشه بندی سلسله مراتبی و بررسی روش اندازه گیری فاصله موثر برای خوشه بندی است. برای این پژوهش، داده های جنگل های راش هیرکانی واقع در حوزه استحافظی اداره کل منابع طبیعی نوشهر مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین مراکز قطعات نمونه از روش منظم تصادفی با ابعاد شبکه 200×100 استفاده شد و در هر مرکز قطعه نمونه، قطعات نمونه صد مترمربعی (10×10 متر) برای بررسی گونه های علفی و چهارصد مترمربعی (20×20 متر) برای بررسی گونه های درختی و درختچه ای انتخاب شد. در مجموع 120 قطعه نمونه اندازه گیری شد. برآورد فراوانی و پوشش گونه های درختی، درختچه ای و علفی بر اساس مقیاس براون بلانکه انجام پذیرفت. سه روش اندازه گیری فاصله بری کورتیس، هلینگر و منهتن و الگوریتم های خوشه بندی، روش میانگین، روش وارد، روش بتای انعطاف پذیر با مقدار بتای 0/1-، 0/25-، 0/4- برای پژوهش انتخاب شدند و با استفاده از شش شاخص ارزیابی کننده (شاخص میانگین سیلویت، آنالیز پارتیشن، آنالیز گونه های معرف، آنالیز گونه های معرف خوشه ها برای کمینه کردن ثبات میانی، روش پاسخ چندگانه جایگشت و ضریب فی) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج هر معیار ارزیابی کننده از بهترین به بدترین رتبه دسته بندی شدند. یافته ها نشان داد روش خوشه بندی وارد و روش خوشه بندی بتای انعطاف پذیر با مقدار بتای 0/1- بهترین عملکرد را دارد و روش اندازه گیری فاصله هلینگر در داده های همگن بهتر از سایر روش های اندازه گیری فاصله است.