تاثیر سلنیوم آلی و معدنی در جیره غذایی بر برخی پارامترهای سیستم دفاع آنتی اکسیدانی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سلنیوم آلی و معدنی در جیره غذایی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان بر میزان تغییرات مالون دی آلدهید (MDA) و برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد شامل آسپارتات ترانس آمیناز (AST) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) انجام شد. برای این منظور 810 عدد بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 2/2±6/50 گرم در قالب طرح تصادفی با جیره های مکمل شده با 0 (شاهد)، 15/0، 30/0، 45/0 و 60/0 میلی گرم سلنیوم آلی (مخمر غنی شده با سلنیوم) و معدنی (سلنیت سدیم) در کیلوگرم خوراک با 3 تکرار به مدت 60 روز غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش نتایج به دست آمده نشان داد که میزان فعالیت آنزیم GPx در ماهیان تغذیه شده با 60/0 میلی گرم سلنیوم آلی در کیلوگرم جیره به حداکثر مقدار برابر 62/0±49/5 واحد بین‏المللی در لیتر رسید که دارای اختلاف معنی داری با سایر تیمارها بود (p <0.05). افزودن منابع مختلف سلنیوم به جیره سبب ایجاد یک روند کاهشی در میزان آنزیم AST گردید، اگرچه افزودن سلنیوم آلی از سطح 45/0 میلی گرم در کیلوگرم به بالا سبب کاهش معنی دار این آنزیم شده و کمترین مقدار آن در تیمار 60/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم آلی (84/1±30/49 واحد بین‏المللی در لیتر) نسبت به سایر تیمارها به دست آمد (p <0.05). کمترین میزان MDA در تیمار 60/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم آلی (76/0±10/19 میکرومول در لیتر) در مقایسه با سایر تیمارها مشاهده شد (05/0p <)، اما سطح MDA در بین ماهیان تغذیه شده با سلنیوم معدنی فقط در تیمار 60/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم معدنی به طور معنی داری کاهش یافت و سایر تیمارها فاقد اختلاف معنی دار بودند (p>0.05). در مجموع با توجه به اهمیت سلنیوم در فعالیت آنزیم GPX و بر اساس نتایج تحقیق حاضر استفاده از سلنیوم آلی به خصوص به مقدار 60/0 میلی گرم در کیلوگرم خوراک در مقایسه با سلنیت سدیم دارای تاثیرات بیشتری در تقویت توانایی آنتی اکسیدانی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان داشت.