نقد پست مدرنیستی رمان «پستی» نوشته محمدرضا کاتب

در سال های اخیر استفاده از شگردها و مولفه های داستان های پسامدرن یکی از چالش های مهم داستان نویسان ایرانی بوده است. در پژوهش حاضر رمان «پستی» اثر «محمدرضا کاتب» به روش توصیفی-تحلیلی از منظر پست مدرنیسم بررسی شده است و می خواهد به این پرسش ها پاسخ دهد که پست مدرنیسم در رمان «پستی» چگونه و با استفاده از چه مولفه هایی نمود یافته است؟ آیا می شود این رمان را یک رمان پسامدرن به شمار آورد؟ نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که بی طرحی و بی قصگی، عدم انسجام و ترتیب روایی، عدم قطعیت، شخصیت پردازی، تعدد روایت، جریان سیال ذهن، سیال بودن زمان و مکان، تناقض، پایان نداشتن داستان و آمیختگی سبک نگارش از شگردهای روایی پسامدرنیستی رمان «پستی» است. با توجه به ویژگی های پسامدرن بازتاب یافته در رمان پستی، می توان آن را پسامدرن قلمداد کرد.