تنوع ساختاری توده های آمیخته راش شرقی در فاز زادآوری و تخریب در جنگل های دارابکلا، مازندران

ساختار جنگل یکی از مهم ترین اجزای کلیدی در تشریح اکوسیستم های جنگلی و تنوع زیستی آن به شمار می رود. به منظور مدیریت صحیح اکوسیستم های جنگلی، به شاخص هایی نیاز است که بتوان بیشترین اطلاعات را در رابطه با وضعیت فعلی ساختار جنگل و پایش تغییرات آن با صرف کمترین هزینه و زمان به دست آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تنوع ساختاری توده‏های راش با استفاده از مجموعه ای از شاخص های کمی سازی مبتنی بر نزدیک ترین همسایه شامل شاخص های زاویه یکنواخت، آمیختگی، فاصله تا همسایگی، تمایز قطری و ارتفاعی، در فاز زادآوری و تخریب در جنگل های دارابکلا مازندران انجام شد. شش قطعه نمونه یک هکتاری به این منظور در فازهای زادآوری و تخریب (سه قطعه نمونه در هر فاز) انتخاب و در هر قطعه نمونه، تعداد نه زیرنمونه (هر یک به مساحت 900 مترمربع) به فاصله 30 متر پیاده شد. قطر برابر سینه، ارتفاع درخت، فاصله بین درختان و زاویه بین آنها برای نزدیک ترین درخت راش به مرکز قطعه نمونه به عنوان درخت شاهد و سه درخت همسایه در نزدیک ترین فاصله نسبت به درخت شاهد اندازه گیری شد. میانگین شاخص های زاویه یکنواخت، آمیختگی گونه ای، تمایز قطری، تمایز ارتفاعی و شاخص فاصله نزدیکترین همسایه در فاز زادآوری به ترتیب 54/0، 50/0، 38/0، 54/0 و 13/4 و در فاز تخریب به ترتیب 51/0، 33/0، 43/0، 35/0 و 44/5 بدست آمد. بنابراین، با استفاده از اطلاعات حاصل از کمی سازی ساختاری توده های دست نخورده می توان سیر تکاملی آنها و همچنین نتایج حاصل از فعالیت های مدیریت جنگل را مورد ارزیابی قرار داد.