بررسی تاثیر جنگلکاری شهری در میزان ترسیب کربن خاک و محاسبه ارزش پولی آن (مطالعه موردی: پارک پردیسان تهران)

یکی از راهکارهای مهم برای حفاظت و اصلاح خاک، جنگل کاری و احیای زمین های تخریب یافته و در نتیجه کاهش دی اکسید کربن اتمسفر است. خاک مهمترین مخزن کربن اتمسفری محسوب می گردد و فقدان پوشش گیاهی مناسب بر روی آن منجر به فرسایش شده که این امر یکی از عوامل هدررفت کربن به شمار می رود. از این رو این پژوهش با هدف بررسی اثرات جنگل کاری شهری بر میزان ترسیب کربن خاک در توده های اقاقیا - زبان گنجشک، اقاقیا و سرو نقره ای در دو عمق 15-0 و 30-15 انجام شد. همچنین یک قطعه زمین جنگل کاری نشده (بایر) به عنوان قطعه شاهد در نظر گرفته شد. این پژوهش در پارک جنگلی پردیسان تهران انجام گرفت و مقدار ترسیب کربن خاک به همراه فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آن اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ترسیب کربن در خاک توده های اقاقیا - زبان گنجشک، اقاقیا و سرو نقره ای به ترتیب 96/18، 86/14 و 69/9 تن در هکتار و اراضی بایر 97/6 تن در هکتار می باشد. کربن ترسیب شده در توده اقاقیا - زبان گنجشک با معنی داری (01/0>p) بیشترین مقدار را نشان داد. نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام کربن آلی با عوامل دیگر بررسی شده خاک نشان داد که درصد ماده آلی و نیتروژن خاک از مهم ترین اجزاء تاثیر گذار بر مقدار کربن آلی خاک بود. سایر صفات بررسی شده تاثیر معنی داری بر کربن آلی خاک نداشتند. به این ترتیب هر یک از توده های فوق به ترتیب باعث افزایش ترسیب کربن خاک به میزان 99/11، 89/7 و 72/2 تن در هکتار نسبت به زمین بایر اطراف شده اند که ارزش اقتصادی آن برای گونه های مذکور به ترتیب 3792، 2972 و 1938 دلار به ازاء هر هکتار در مدت 14 سال محاسبه شد. کربن آلی خاک در عمق اول توده های جنگل کاری شده بیشتر از عمق دوم بود، ولی در اراضی بایر عکس این قضیه مشاهده شد.