اثر زمان و نحوه مصرف کود اوره بر میزان پروتئین دانه و انتقال مجدد نیتروژن تحت تاثیر آبیاری تکمیلی در گندم دیم

نیتروژن نقش مهمی در افزایش کمی و کیفی عملکرد دانه گندم در دیم زارها ایفا می کند. در این پژوهش تاثیر تیمارهای مختلف محلول پاشی کود اوره و کود سرک در مراحل مختلف نمو بر پروتیین دانه و انتقال مجدد ازت در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی بررسی شد. این تحقیق به صورت آزمایش کرت های خرد شده نواری بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 96-1395 و 97-1396 و هر سال در دو آزمایش جداگانه دیم و آبیاری تکمیلی اجرا شد. عامل های آزمایش عبارت بودند از: الف) محلول پاشی کود اوره در چهار مرحله رشدی (شاهد (آب پاشی)، آبستنی، آبستنی+ پرشدن دانه و پرشدن دانه) در کرت های اصلی ب) چهار رقم گندم دیم در کرت های فرعی (به صورت عمودی) و ج) تیمار کود سرک در دو سطح (عدم مصرف و مصرف کود سرک در مرحله نمو پنجه زنی) به عنوان عامل افقی. نتایج تجزیه مرکب و مقایسه میانگین داده ها نشان داد که محلول پاشی کود اوره در هر سه مرحله رشدی باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه، محتوای نیتروژن، درصد و عملکرد پروتیین دانه و انتقال مجدد نیتروژن اندام های هوایی شد. کاربرد کود سرک بر عملکرد پروتیین دانه معنی دار بود. بیشترین مقدار این صفت در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی به ترتیب 393 و 492 کیلوگرم در هکتار بود. درهر دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی رقم ریژاو دارای بیشترین کارایی انتقال مجدد و رقم آذر-2 از کمترین میزان کارایی انتقال مجدد برخوردار بود. محلول پاشی در مرحله پرشدن دانه بیش ترین سهم در انتقال مجدد نیتروژن به دانه و  تیمار شاهد کم ترین نقش را داشت.