ارزیابی عملکرد طرحواره های همرفت کومه ای و لایه مرزی مدل WRF-NMM در شبیه سازی بارش های فرین استان بوشهر در دوره 2000-2020

برای استفاده از مدل های عددی که دارای انواع پارامترسازی های فیزیکی هستند، لازم است تا قبل از اجرا انتخاب صحیحی بین طرحواره های مختلف انجام شود. در این تحقیق، عملکرد چندین طرحواره فیزیکی همرفت کومه ای و لایه مرزی مدل WRF-NMM برای شبیه سازی 12 بارش فرین در استان بوشهر ارزیابی شد. در پیکربندی مدل، سه دامنه با تفکیک های 27، 9 و 3 کیلومتر و داده های ERA5 برای شرایط اولیه و مرزی (با 108 اجرا برای انتخاب طرحواره همرفت کومه ای مناسب و 72 اجرا برای انتخاب طرحواره لایه مرزی مناسب) انجام شد. برای ارزیابی بارش شبیه سازی شده، از دو نوع داده مشاهداتی (1) ثبت شده در نقاط ایستگاهی استان بوشهر و (2) داده های بارش ماهواره GPM (محصول IMERG-DL) در نقاط شبکه ای استفاده شد. فرایند ارزیابی با کاربست شاخص های آماری و به تفکیک زمان بارش ها و ایستگاه های ساحلی و غیرساحلی انجام شد. عدم پیش یبینی بارش رگباری توسط هسته NMM موجب فروتخمین شدن بارش در شبیه سازی ها شد. با این حال، از بین 6 طرحواره همرفت کومه ای KF، BMJ، SAS، oldSAS، NSAS و TiedTKE، طرحواره oldSAS کمترین خطا را تولید کرد. ارزیابی عملکرد طرحواره های لایه مرزی MRF، MYJ، QNSE و YSU در برآورد بارش با انتخاب طرحواره همرفت کومه ای oldSAS (در دو دامنه بزرگ تر)، هم نشان داد که طرحواره MRF در نقاط ایستگاهی و نقاط شبکه ای کمترین خطا را تولید کرده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مدل WRF-NMM نتایج قابل قبولی برای منطقه داشته است و ضرورت استفاده از طرحواره های بهینه را برای تحقیقات آتی روشن ساخت.