بررسی تاثیر کاربرد گلایسین بتائین و اسید جیبرلیک بر خصوصیات فیزیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا چشم بلبلی تحت شرایط تنش خشکی

خشکی از مهمترین تنش های محدود کننده رشد و تولید در گیاهان زراعی است و استفاده از روش های مدیریتی برای کاهش اثرات خشکی اهمیت فراوانی دارد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی گلایسین بتایین و اسید جیبرلیک بر خصوصیات فیزیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال زراعی 1397اجراء گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل رژیم های آبیاری در سه سطح (50 ، 70 و 90 میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) در کرت های اصلی و سه مقدار گلایسین بتایین (عدم محلول پاشی، 50 و 100 میلی مولار در لیتر) و سه مقدار اسید جیبرلیک (عدم محلول پاشی، 60 و 120 پی پی ام) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات رژیم آبیاری، گلایسین بتایین و اسید جیبرلیک بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که با افزایش تنش خشکی اکثر صفات مورد بررسی کاهش یافتند در حالی که میزان نشت یونی به طور معنی داری افزایش یافت. با این وجود، کاربرد خارجی گلایسین بتایین و اسید جیبرلیک باعث افزایش تمامی صفات تحت شرایط تنش خشکی گردید. به نظر می رسد که گلایسین بتایین و اسید جیبرلیک با کاهش اثرات سو تنش موجب بهبود شاخص های رشدی لوبیا چشم بلبلی گردید. بنابراین کاربرد خارجی گلایسین بتایین و اسید جیبرلیک می تواند به عنوان روشی مفید در جهت بهبود تحمل به تنش خشکی لوبیا چشم بلبلی بکار گرفته شود. همچنین نتایج نشان داد که غلظت‎های 100 میلی مولار گلایسین بتایین و 120 پی پی ام اسید جیبرلیک نسبت به سایر سطوح از کارآیی بهتری برخوردار بود و باعث تحمل بیشتر لوبیا چشم بلبلی در برابر تنش خشکی می شود.