تاثیر پارامترهای زمین شناسی بر نسبت تراوایی افقی به عمودی در مخازن کربناته سازندهای کنگان و دالان بالایی

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات تراوایی و نسبت مقدار تراوایی افقی به عمودی در مخازن کربناته کنگان و دالان بالایی است. تاثیر پارامترهای زمین شناسی ازجمله نوع سنگ شناسی، بافت، رخساره و تخلخل بر مقدار تراوایی افقی و عمودی و تغییرات آنها و نیز نسبت مقدار تراوایی افقی به عمودی در این سازندها در بخش مرکزی خلیج فارس بررسی شده است. برای این منظور، از روش های آماری بر روی داده های به دست آمده از مطالعه پلاگ ها و مقاطع میکروسکوپی از مغزه های یک چاه به ضخامت m 402 استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مقدار میانگین تراوایی افقی در دو نوع سنگ شناسی دولومیت و آهک، در نوع بافت کربنات بلوری و در گروه‏رخساره مادستون و کربنات بلوری به مقدار میانگین تراوایی عمودی نزدیک است. با افزایش تخلخل بدون در نظر گرفتن دیگر شاخص های زمین شناسی، تراوایی‏ها افزایش و نسبت تراوایی افقی به عمودی کاهش می یابد. همچنین، دو عامل ناهمگنی و افزایش میزان دانه (از بافت مادستون به گرینستون) نسبت به خمیره و سیمان در تغییرات و نسبت مقدار تراوایی افقی به عمودی موثر است و حضور دانه‏ها سبب افزایش ناهمگنی می‏شود. در محیط‏های رسوبی پرانرژی و در رخساره‏های دانه پشتیبان تراوایی افقی بیشتر از تراوایی عمودی خواهد بود. همچنین، مشاهده شد که دولومیتی شدن نسبت تراوایی افقی به عمودی را به سبب افزایش ناهمگنی کانی شناسی افزایش می دهد، اما در مقادیر بسیار بالای این کانی (بیش از 90%) به‏دلیل همگن شدن بافت سنگ، نسبت تراوایی افقی به عمودی کاهش می یابد. بنابراین، نسبت تراوایی افقی به عمودی به میزان ناهمگنی، میزان دانه، سنگ شناسی بستگی دارد و افزایش تخلخل و تراوایی، همگن بودن نمونه هم از نگاه نوع کانی تشکیل دهنده سنگ و هم از نگاه بافت، سبب نزدیک شدن میزان تراوایی افقی و عمودی است.