بررسی تطبیقی نقشه های اقلیمی ایران در طبقه بندی دمارتن گسترش داده شده و کاربست روش برای پهنه بندی اقلیم جهان

طبقه بندی اقلیمی دمارتن از نسل اول طبقه بندی هایی است که عموما با هدف ارزیابی بوم شناختی گیاهی تدوین شده و درجه خشکی مناطق در رابطه با پوشش نباتی طبیعی آن ها را ارزیابی می کنند. به منظور افزایش کارایی این طبقه بندی در هویت یابی اقلیمی مناطق مختلف به خصوص در عرض های میانی نظیر ایران دو گسترش بر آن اعمال شده است. نخست، باز-تعریف طبقه خشک به دو زیر-اقلیم مجزا به منظور تطابق بیشتر با جغرافیای پوشش نباتی و دیگری گسترش طبقات اقلیمی بر پایه میانگین دمای حداقل روزانه در سردترین ماه سال که نقشی اساسی در بوم سازگان گیاهی نواحی مختلف دارد. بررسی تطبیقی مطالعات صورت گرفته با طبقه بندی دمارتن گسترش داده شده و نقشه های اقلیمی آن ها در گستره ایران نشان داد که تفاوت ها بیش از آنکه ناشی از اختلاف دوره های اقلیمی باشد در درجه اول معلول تراکم شبکه ایستگاه ها و پراکندگی آن ها است. کاربست طبقه بندی دمارتن گسترش داده شده در سطح جهان مبتنی بر پایگاه داده CRU نشان داد که با تعریف طبقه اقلیمی قطبی برای مناطقی که متوسط دمای سالانه آن ها برابر یا کوچکتر از (°C) 10- است، می توان این شاخص را در سطح جهانی مورد استفاده قرار داد. افزون بر این در مناطقی که میانگین سالانه دما در آن ها در بازه 5- تا (°C) 10- قرار دارد و 5/8 درصد خشکی های جهان را پوشش می دهد ویژگی هایی شبیه مناطق قطبی را دارند که در این مقاله به آن پرداخته شده است.