شناسایی میزان بارگیری قایق های عصر مفرغ میانی در حوضه خلیج فارس

آب های آزاد، شریان های تجاری حکومت ها برای تامین نیازهای خود از سایر سرزمین های دوردست بوده است. خلج فارس یکی از مهم ترین آبراهه های دنیاست که آبشخور تحولات بزرگی از زمان های دور تا به امروز بوده است و از این سوی شناخت عمیق تر آن تاثیر شگرفی در درک مسائل باستان شناسی از جمله تجارت، مکان یابی بندرها، راه های تجاری، دریانوردی و آشنایی با سیر تحول کشتی سازی این شاهراه دارد. برای بررسی و شناسایی دقیق این ناحیه از دو منبع استفاده می گردد که شامل اسناد و منابع مکتوب تاریخ نگارانی که راجع به این موضوع قلم فرسایی نمودند و دیگری مدارک باستان شناسی و زبان شناسی مانند مهرهای یافت شده و یا سالنامه های بین النهرینی و ایلامی می توان نام برد. در عصر مفرغ گسترش روابط بازرگانی با مناطق دوردست در حوزه خلیج فارس بین مراکز تجاری، مگن، دیلمون و ملوخه ها و بندرهای ایلامی باعث شکوفایی این ناحیه (حوزه خلج فارس) گردید که از جمله نتایج آن می توان به وجود آ»دن شرکت های حمل و نقل دریایی در حال توسعه اشاره کرد. پیدا شدن متون در سلسله ی سوم اور (Ur lll) وجود تعمیرگاه های بزرگ کشتی و امکانات کشتی سازی در جنوب بین النهرین و تعداد زیاد کارکنان آن که گاهی تحت نظارت دولت هستند خبر می دهد. ساخت ناوگان کشتی (Magan) (تحت نظر فرماندار گیرسو (تلوح کنونی، استان ذیقار، شهری در سومر باستان)، مقیاس وسیعی از علمیات انجام شده توسط دولت سلسله ی سوم اور (Ur lll) را که ظاهرا شامل علمیات تجاری تحت حمایت دولت در خلیج بوده، نشان می دهد. تجارت از راه دریا و شبکه های رودخانه ای مستلزم داشتن دانش کافی از قایق ها، لنگرگاه ها، مسئله بارگیری، شکل فیزیکی شناورها و نقشه های دریایی است که مردمان این حوزه با آشنایی و استفاده از ترکیب نی با قیر و بعدها استفاده از الوار به توسعه تبادلات این ناحیه دامن زدند.