بررسی ارتباط آسیب پذیری و کیفیت زندگی در سالمندان بیمار بستری در بیمارستان

یکی از این پیامدهای مورد انتظار سالمندی جمعیت، افزایش شیوع آسیب پذیری است. عوامل مختلفی بر کیفیت زندگی می تواند تاثیر بگذارند و احتمالا آسیب پذیری یکی از آنان است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط آسیب پذیری و کیفیت زندگی در  سالمندان بستری در بیمارستان انجام شد.

این یک مطالعه نوع توصیفی از نوع مقطعی است که بر روی 120 نفر از سالمندان بستری در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران که به روش در دسترس وارد مطالعه شدند، انجام شد. داده های از طریق پرسشنامه شاخص آسیب پذیری تیلبرگ (Tilburg Frailty Index) و پرسشنامه کیفیت زندگی 12 سوالی (SF-12) جمع آوری شد. داده ها با آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

2/64 درصد سالمندان مرد بودند. میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در مطالعه 11/8 ± 3/68 بود. 5/62 درصد نمونه های پژوهش، آسیب پذیر بودند. کیفیت زندگی با آسیب پذیری همبستگی منفی و معنی دار آماری داشت
001/0 >P، 72/0- r:).

براساس یافته ها، اکثر سالمندان مطالعه آسیب پذیر بودند. آسیب پذیری با کیفیت زندگی ارتباط معکوس داشت بدین معنا که با افزایش آسیب پذیری، کیفیت زندگی افت می کند و  لذا بررسی و سعی در جهت رفع آن می تواند، کیفیت زندگی سالمندان را ارتقا دهد.