شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان قوچان در سال 1398

مصرف خودسرانه دارو یکی از مشکلات مهم بهداشتی جوامع است و خطرات آن به مراتب در سالمندان بیشتر است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر قوچان در سال 1398 انجام گرفت.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی است که نمونه های آن را 570 نفر از سالمندان شهر قوچان تشکیل دادند. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی انجام شد. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شد. اطلاعات توسط اس پی اس اس نسخه 19 و آزمون های t مستقل و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سن سالمندان مورد بررسی 1/8±1/69 سال بود. شیوع خوددرمانی دربین سالمندان 4/94 درصد بود. بین متغیر جنس، سطح تحصیلات و شغل و مصرف خودسرانه دارو رابطه معناداری دیده شد (001/0P<). عواملی همچون گرانی ویزیت پزشکان و داروها، اعتقاد به مهم نبودن بیماری، رضایت از خوددرمانی های قبلی، اعتقاد به بی خطر بودن داروهای گیاهی و درمانهای سنتی از جمله عوامل اثرگذار برخوددرمانی بود.

یافته های این مطالعه نشان داد که خوددرمانی در بین سالمندان ایران شیوع بالای داردو ارایه آگاهی در جهت خطرات خوددرمانی امری ضروری بنظر می رسد.