اثر هشت هفته برنامه اسپارک بر سطح مالون دآلدهید و عامل نروتروفیک مشتق از مغز در پسران دارای نشانگان داون

یکی از اصلی ترین مشکلات افراد دارای نشانگان داون، اختلالات شناختی همراه با مشکلاتی در سیستم عصبی است. این اختلالات تا حدی به دلیل افزایش استرس اکسایشی و کاهش سطح عامل نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در این افراد است. فعالیت منظم ورزشی با شدت متوسط می تواند در کاهش استرس اکسایشی و بهبود سطح BDNF موثر باشد، اما اثر فعالیت ورزشی بر شاخص های استرس اکسایشی و BDNF در افراد دارای نشانگان داون به درستی مشخص نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات اسپارک بر سطوح مالون دآلدهید (MDA) و BDNF نوجوانان مبتلا به نشانگان داون انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 02 نوجوان پسر مبتلا به نشانگان داون با دامنه سنی 9 - 41 سال و ضریب هوشی 05 تا 07 به طور تصادفی در دو گروه کنترل (01 نفر) و تمرین (01 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه به تمرینات منتخب اسپارک پرداختند. نمونه گیری خونی قبل از شروع تمرینات و 84 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی به صورت ناشتا برای اندازه گیری سطوح FNDB و ADM گرفته شد. نتایج نشان داد غلظت ADM در گروه تمرین به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (200/0 = P). همچنین مشاهده شد پس از هشت هفته برنامه اسپارک، سطح BDNF در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش پیدا کرده است (20/0 = P). ارتباط معکوس و غیر معنی داری بین تغییرات ADM و FNDB پس از اعمال برنامه اسپارک مشاهده شد  (18/0- = r و 90/0 = P).نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت برنامه اسپارک می تواند موجب بهبود سطح MDA و BDNF در پسران مبتلا به نشانگان داون شود. از این رو، انجام این نوع تمرینات برای بهبود استرس اکسایشی در نوجوانان مبتلا به نشانگان داون پیشنهاد می شود.