تاثیر تمرینات ترکیبی با دو الگوی متفاوت بر IL-15، نیمرخ لیپیدی و شدت استئاتوز در زنان چاق یا دارای اضافه وزن مبتلا به کبد چرب

اینترلوکین 15 (IL-15) سایتوکاینی است که به عنوان یک شاخص آنابولیک عضلانی نیز شناخته می شود؛ با این وجود، اثر تمرین ورزشی بر IL-15 در بیماران کبد چرب ناشناخته است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی با دو الگوی متفاوت بر IL-15، شدت استیاتوز کبدی و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق یا دارای اضافه وزن مبتلا به کبد چرب بود.

تعداد 33 زن مبتلا به کبد چرب (سن 7.57 ± 43.45 و 6 ± 32.84BMI:) به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی1، تمرین مقاومتی دایره ای همراه با تمرین اینتروال هوازی (5-2 ست 4 دقیقه ای، شدت 75-70%HRmax) و گروه ترکیبی 2، تمرین مقاومتی دایره ای به همراه تمرین اینتروال شدید (13-8 ست یک دقیقه ای، 95-85% HRmax) را به مدت 12 هفته، اجرا کردند. سنجش آزمون ها و نمونه گیری خونی قبل و بعد از مداخله انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر ارزیابی شد.

یافته ها:

 هر دو نوع تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار درصد چربی بدن شد (001/0>P). تمرین ترکیبی1 باعث کاهش معنادار (008/0=P) و تمرین ترکیبی 2 باعث کاهش غیرمعنادار شدت استیاتوز کبدی شد (07/0=P). بین دو گروه تمرین ترکیبی و گروه کنترل در میزان IL-15 تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). در سایر شاخص های آنتروپومتریکی و نیمرخ لیپیدی تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد (05/0>p).

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج، هر دو نوع تمرین ترکیبی، سبب بهبود در شدت استیاتوز و درصد چربی بدن در افراد چاق یا دارای اضافه وزن مستقل از کاهش وزن شد و تغییر معناداری در مقادیر IL-15 پلاسما ایجاد نکرد. بنابراین به نظر می رسد ترکیبی از تمرینات مقاومتی و اینتروال هوازی در تحقیق حاضر، احتمالا بتواند به عنوان یک درمان غیردارویی کمکی در کاهش شدت استیاتوز کبدی و بهبود بیماران کبد چرب مورد استفاده قرار گیرد.