تاثیر دو نوع برنامه ی تمرین تناوبی شدید بر اینترلوکین-6و آیریزین پلاسما در زنان جوان دارای اضافه وزن

با توجه به همه گیری چاقی در سرتاسر جهان و تاثیرات نامطلوب آن بر سلامت، وضعیت جسمانی و روانی افراد مبتلا به چاقی و همچنین پاسخ ترشح سیتوکین ها در واکنش به انقباضات عضلانی و تاثیر آن ها بر کاهش درصد چربی و چاقی ، در این مطالعه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید بر غلظت اینترلوکین-6و آیریزین پلاسما در زنان جوان دارای اضافه وزن بررسی شد .

روش تحقیق:

 این پژوهش از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی است که دو نوع پروتکل تمرینی تناوبی شدید به مدت 8 هفته بر روی 30 نمونه در دسترس هدفمند (در 3 گروه تصادفی،HIIT1،HIIT2 و کنترل) صورت گرفت.

یافته ها: 

یافته های پژوهش نشان داد استفاده از دو نوع پروتکل تمرینات تناوبی شدید 4 وهله ای و 8 وهله ای بر میزان اینترلوکین-6 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییرات معناداری داشت (P<0.05) و باعث کاهش آن شد، اما در مقایسه بین دو نوع تمرین HIIT تفاوت معناداری در سطح اینترلوکین-6 مشاهده نشد.همچنین تمرینات تناوبی شدید 4 وهله ای و 8 وهله ای بر غلظت آیریزین پلاسما در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تاثیرات معناداری داشت (P<0.05) و افزایش قابل توجهی مشاهده شد، اما در مقایسه بین دو نوع تمرین HIIT تفاوت معناداری در سطح آیریزین گزارش نشد.

نتیجه گیری: 

به طور کلی می توان گفت با توجه به نتایج به دست آمده از دو نوع پروتکل تمرینات تناوبی شدید 4 وهله ای و 8 وهله ای تاثیرات مثبت و معناداری بر سطوح اینترلوکین-6 و آیریزین پلاسما در زنان مبتلا به اضافه وزن داشتند و می توانند نقش موثری را در کاهش وزن در این افراد داشته باشند.