ضمان محرومیت از سود انتظاری با تکیه بر نظریات امام خمینی (ره)

محروم کردن شخصی از سود مورد انتظارش نوعی عدم النفع محسوب می شود و با توجه به اینکه امروزه از نظر عرف منافع مالیت دارند و عدم النفع مسلم ضرر محسوب می شود، این محرومیت ضمان در پی دارد. در فقه امامیه مسیله ضمان عدم النفع اختلافی می باشد، اما نظر صحیح تر این است که به استناد قاعده لاضرر و سیره قطعی عقلا باید گفت کسی که باعث عدم النفع مسلم و قطعی دیگری شود، لازم است آن را جبران نماید. در قوانین ما در خصوص این مسیله تعارض نظر قانون گذار دیده می شود؛ لذا باید بر اساس نظر صحیح تر برخی فقها مانند امام (ره) این دیدگاه را پذیرفت که عدم النفع مسلم و قطعی قابل مطالبه است و قوانینی که عدم النفع را قابل مطالبه نمی دانند، این گونه توجیه نمود که به عدم النفع صرفا احتمالی نظر دارند. پذیرش این دیدگاه مطابق رویه ای است که قانون گذار پس از انقلاب در تلاش برای مطابق نمودن قوانین بسیاری با نظر امام (ره) طی نموده است.