تظاهرات بالینی درگیری سیستم اعصاب مرکزی در بیمار مبتلا به بیماری بهجت در جنوب ایران

بیماری بهجت یک بیماری التهابی با مشخصه افت راجعه دهانی، تناسلی و ضایعات پوستی است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و تظاهرات بالینی درگیری سیستم اعصاب مرکزی در 500 بیمار مبتلا به بیماری بهجت در جنوب ایران می باشد.
در این مطالعه توصیفی 500 بیمار مبتلا به بیماری بهجت، بر اساس معیار بین المللی از جهت درگیری سیستم اعصاب مرکزی در کلینیک تحقیقاتی بیماری بهجت بیمارستان نمازی شیراز در فاصله سالهای 1369 لغایت 1379 مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص بالینی درگیری سیستم اعصاب مرکزی با کمک تاریخچه، معاینه بالینی، پونکسیون لومبر، سی تی اسکن و یا ام آر آی توسط تیم معالج بیمار داده شد. بیماران مبتلا به سر درد با معاینات فیزیکی، پونکسیون لومبر و تصویربرداری طبیعی از این مطالعه حذف شدند. اطلاعات در مورد سیر بالینی بیماران از پرونده پزشکی آنها استخراج شد. نتایج پس از استخراج بصورت روش های توصیفی ارایه شد.
در این مطالعه از روی 500 بیمار مبتلا به بیماری بهجت، 15 بیمار (3%) مبتلا به درگیری سیستم اعصاب مرکزی ناشی از بیماری بهجت بودند. زمان بیماری بهجت قبل از درگیری سیستم اعصاب مرکزی از 2 تا 20 سال و زمان بیماری بعد از درگیری سیستم اعصاب مرکزی از 1.5 تا 12 سال نوسان داشت.
علایم بالینی درگیری نخاع در 2 (13.33%) بیمار مشاهده شد و 9 بیمار از 15 بیمار (60%) مبتلا به انسداد سرخرگهای مغزی بودند.
بحث: درگیری سیستم اعصاب مرکزی یکی از مخرب ترین تظاهرات بیماری بهجت است که می تواند به دلیل ابتلا اولیه نرونال پارانشیم اعصاب ثانویه به درگیری عروق مغزی باشد.