بررسی عملکرد خودترمیمی ذاتی در بتن های با مقاومت بالا

در تحقیق حاضر با اضافه کردن سیمان های درشت دانه با قطر بزرگ تر از 75 میکرون به بتن به عنوان عامل خودترمیمی سعی به ترمیم و بهبود ترک ها شده است. در این فرایند به علت کاهش سطح مخصوص سیمان های درشت دانه و همچنین پایین بودن نسبت آب به سیمان، ذرات سیمان به طور کامل هیدراته نشده و قسمت داخلی ذرات سیمان به صورت کپسول سیمان هیدراته نشده باقی می ماند. با شکست و ایجاد ترک در بتن، کپسول های سیمانی حاوی سیمان های هیدراته نشده، شکسته شده و با آب عمل آوری واکنش نشان داده و به علت افزایش حجم حاصل از تولید محصولات هیدراتاسیون (hydration) مجدد ذرات سیمانی، باعث بسته شدن و ترمیم ترک می شوند. در این تحقیق ابتدا به کمک آزمایش مقاومت کششی به روش دو نیمه شدن در نمونه های استوان ه ای ترک ایجاد شده و پس از ثابت نگه داشتن عرض ترک با استفاده از بست های فلزی به میزان 200 میکرون و عمل آوری مجدد، خودترمیمی در خصوصیات مکانیکی با تعیین مقاومت کششی ثانویه و خودترمیمی در خصوصیات نفوذپذیری با آزمایش نفوذ آب بررسی شد. نتایج نشان داد که اولا در بتن های ساخته شده قابلیت خودترمیمی وجود دارد و ثانیا تاثیر سیمان درشت دانه در این عملکرد به مراتب بیشتر از تاثیر نسبت آب به سیمان می باشد. همچنین با استفاده از سیمان درشت دانه به عنوان عامل بهبودی، نمونه ها 12 تا 29 درصد بهبودی در مشخصات مکانیکی و 41 تا 100 درصد  بهبودی در نفوذپذیری بتن ترک خورده از خود نشان دادند.