اثر آلاینده گازوئیل بر روی خصوصیات ژئوتکنیکی خاک ماسه رس دار

هدف از این تحقیق، بررسی اثر آلاینده گازوییل به عنوان آلاینده ای با وزن مخصوص کم تر از آب بر روی خصوصیات ژیوتکنیکی رفتار خاک ماسه رس دار می باشد. به این منظور، مجموعه ای از آزمایش های ژیوشیمیایی (شامل آنالیزهای XRD و XRF)، ژیوتکنیکی (شامل توزیع اندازه دانه، میزان تبخیر گازوییل، حدود اتربرگ و مقاومت فشاری تک محوری) و همچنین مشاهده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی بر روی خاک ماسه رس دار آلوده به سیال آلی گازوییل انجام شد. نمونه ها برای انجام آزمایش ها به صورت مصنوعی به گازوییل آلوده شدند. مطابق با نتایج به دست آمده با افزایش میزان آلودگی خاک به گازوییل، مدول درجه بندی و اندازه ذرات خاک افزایش می یابد. همچنین مشاهده شد که با افزایش درصد گازوییل، حد روانی و حد خمیری برای خاک آلوده به 16 درصد گازوییل به ترتیب 9/28 و 47/54 درصد نسبت به خاک تمیز کاهش یافته و شاخص خمیری برای نمونه های کم تر از 8 درصد گازوییل روند افزایشی داشته و بعد از آن کاهش می یابد. مطابق با نتایج آزمایش تراکم پروکتور استاندارد (Standard Proctor Compaction Test) استاندارد ملاحظه شد که با افزایش درصد آلودگی خاک، دانسیته خشک حداکثر تا 8 درصد گازوییل کاهش یافته و پس از آن افزایش می یابد و همچنین مقدار آب بهینه با افزایش درصد گازوییل کاهش می یابد. در این مطالعه، آزمایش مقاومت فشاری تک محوری در سه دوره عمل آوری 7، 14 و 28 روزه بر روی نمونه ها انجام شد و مشاهده شد که برای هر سه دوره عمل آوری مقاومت فشاری تک محوری و کرنش گسیختگی کاهش می یابد. بیش ترین مقاومت فشاری برای دوره عمل آوری 28 روزه به دست آمد، لیکن برای هر سه دوره عمل آوری نرخ کاهش کرنش ثابت است.