بررسی عوامل موثر بر بهبود سازگاری اجتماعی-روانی دانش آموزان در محیط های ورزشی در دوران پساکرونا

یکی از مشکلات موجود در میان دانش آموزان ورزشکار، عدم سازگاری آنان با محیط های ورزشی است. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی عوامل موثر بر بهبود سازگاری اجتماعی-روانی دانش آموزان در محیط های ورزشی در دوران پساکرونا بود.

پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری داده ها آمیخته بود که به صورت کیفی-کمی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی شامل افراد آگاه به موضوع پژوهش و در بخش کمی شامل تمامی دانش آموزان ورزشکار پسر دبیرستان های شهر شیراز بود. ابزار پژوهش شامل مصاحبه های نیمه ساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته تشکیل شده از خروجی بخش کیفی بود. این پرسشنامه دارای 28 سوال بود که روایی محتوایی، روایی سوری و پایایی مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی در بخش کیفی و از آزمون آماری معادلات ساختاری در بخش کمی استفاده شد.

نتایج نشان داد که عوامل شناسایی شده در قالب 5 دسته عوامل انگیزشی، فرهنگی، اقتصادی، فردی و بهداشتی-محیطی دسته بندی شدند. همچنین مشخص شد که در میان عوامل شناسایی شده، عوامل انگیزشی بیشترین تاثیر را بر بهبود سازگاری اجتماعی دانش آموزان در محیط های ورزشی در دوران پساکرونا دارند.

نتایج نشان دهنده تاثیر کرونا بر شرایط روحی دانش آموزان بوده و به نظر می رسد انگیزه آن ها را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد که به برنامه ریزی منظم جهت کاهش آثار منفی کرونا نیاز است.