بررسی اثربخشی رویکرد پذیرش و عمل بر اساس طرح واره های ناسازگار اولیه با نقش واسطه ای دشواری های تنظیم هیجان بر ارتقاء کیفیت زندگی مادران کودکان استثنایی

به نظر می رسد درمان مبتنی بر پذیرش و عمل می تواند بر مادران کودکان استثنایی کمک کند، لذا هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی رویکرد پذیرش و عمل بر اساس طرح واره های ناسازگار اولیه با نقش واسطه ای دشواری های تنظیم هیجان بر ارتقاء کیفیت زندگی مادران کودکان استثنایی بود.

پژوهش به روش همبستگی- مدل یابی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکان کم توان ذهنی و کم توان جسمی شهر کرمانشاه می باشد، 30 نغر نمونه به شیوه ی هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. مداخلات درمان مبتنی بر پذیرش و عمل روی گروه آزمایش دریکی از مدارس کودکان استثنایی فرایند هفته ای دو بار در جلسات 90 دقیقه ای طی هشت جلسه برگزار شد. ایزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و همکاران (1996)، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجانیگرتز و رویمر (2004)، مقیاس طرح واره های ناسازگار یانگ (2005) و پرسشنامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (2017) بود.

  نتایج به دست آمده حاکی از آن است که قطع ارتباط و طرد، خودگردانی مختل، جهت مندی، گوش بزنگی، محدودیت مختل بر دشواری تنظیم هیجان تاثیر مثبت و معناداری دارد؛ قطع ارتباط و طرد و خودگردانی مختل، جهت مندی و گوش بزنگی بر عمل و پذیرش تاثیر مثبت و معناداری دارد. برنامه آموزش مبتنی بر مدل علی عمل و پذیرش بر کیفیت زندگی مادران دارای کودکان استثنایی موثر بوده است.

نتایج این پژوهش می تواند در راسنای بهبود حالات خلقی و روانشناختی و ارتقاء کیفیت زندگی مادران کودکان استثنایی مورد استفاده و بهره برداری قرار گیرد.