تبیین نقش خود شیفتگی آسیب پذیر و خودشیفتگی بزرگمنشانه در اختلال شخصیت مرزی

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با یک ناهمگونی بالینی در رابطه با شدت بیماری و ویژگی های خاص، مانند خشم و افسردگی شناخته می شوند. هدف از انجام تحقیق حاضر تبیین نقش خود شیفتگی آسیب پذیر و خودشیفتگی بزرگ منشانه در اختلال شخصیت مرزی بود.

برای انجام پژوهش توصیفی حاضر که با روش مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل عامل تاییدی  انجام شد، 102 زن و 58 مرد مراجعه کننده به کلینیک های روان پزشکی و روانشناسی در شهر شیراز به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شده و پرسشنامه های خودشیفتگی مرضی پینکاس و اختلال شخصیت مرزی لیشنرینگ را تکمیل کردند.

نتایج نشان داد متغیر خودشیفتگی آسیب پذیر بر ترس از صمیمیت (37/0)، واقعیت آزمایی آسیب دیده (55/0)، مکانیزم های دفاعی اولیه (62/0) و آشفتگی هویتی (69/0) تاثیر مثبت و معناداری دارد.  همچنین مشخص شد بین خودشیفتگی بزرگ منشانه با ترس از صمیمیت (71/0)، واقعیت آزمایی آسیب دیده (64/0)، مکانیزم های دفاعی اولیه (38/0) و آشفتگی هویتی (26/0) تاثیر مثبت و معنادار دارد.

با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود مسیولین و متخصصین به متغیرهای خودشیفتگی آسیب پذیر و خودشیفتگی بزرگ منشانه توجه ویژه ای داشته باشند.