مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم درمانی بر تحریف شناختی بین فردی در نوجوانان با اختلال نافرمانی مقابله ای

تحریف شناختی یکی از مشکلاتی است که در  نوجوانان دارای اختلال ناغرمانی مقابله ای به وضوح دیده می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی بر کاهش میزان تحریف شناختی نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شد.

این پژوهش در قالب طرح کارآزمایی بالینی با پیش آزمون و پس آزمون و دوره پیگیری یک ماهه اجرا شد. از میان دانش آموزان دختر و پسر  دوره اول متوسطه شهرستان ارومیه، با تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ای که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بودند، 51 نفر به شکل هدفمند در سه گروه (17 نفر درمان شناختی رفتاری، 17 نفر هیپنوتراپی و 17 نفر کنترل) به شکل تصادفی جایگذاری شدند. سپس گروه شناختی رفتاری و هیپنوتراپی براساس پروتکل های استاندارد مداخله ای  تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش شامل: سیاهه رفتاری نسخه والدین آخنباخ و مقیاس تحریف های شناختی بین فردی حمام چی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی بر کاهش تحریف های شناختی بین فردی؛ تفاوت معناداری وجود داشت به این صورت که هیپنوتیزم درمانی بر کاهش این تحریف ها اثربخشی ندارد، این در حالی است که درمان شناختی رفتاری از این منظر اثربخشی  قابل توجهی بر هیپنوتیزم درمانی دارد (127/0>P، 84.13 F=).

به درمانگران توصیه می شود در کار با نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای که تحریف های شناختی بین فردی دارند از رویکرد درمانی شناختی رفتاری بهره بگیرند.