تاثیر رژیم های آبیاری بر صفات کمی و کیفی گیاه موسیر زراعی شده و مقایسه این صفات با موسیر وحشی در زیستگاه طبیعی منطقه الشتر لرستان

با هدف حفاظت از گیاه موسیر وحشی)    (Allium altissimum در زیستگاه طبیعی که به دلیل برداشت بی‌رویه، در معرض انقراض است و در جهت تولید پایدار گیاه دارویی موسیر، مطالعه‌ای بر روی کشت موسیر وحشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با انجام سه تکرار و چهار تیمار شامل: 50 میلی‌متر آبیاری هنگام کاشت با 50 میلی‌متر آبیاری در هنگام گلدهی (A)، 50 میلی‌مترآبیاری هنگام گلدهی (B)، 50 میلی‌متر آبیاری هنگام کاشت (C)، به همراه شاهد (موسیر وحشی کاشته شده در زمین زراعی بدون آبیاری یا D))،  در طی سالهای 98-1396 در  منطقه الشتر استان لرستان انجام شد. در این تحقیق صفات کمی شامل عملکرد بیولوژیک، وزن خشک و قطر غده، ارتفاع بوته و ویژگی‌های کیفی شامل مقدار ماده موثر دارویی آلیسین، مقدار پروتیین خام، پتاسیم و فسفر بررسی شدند.  همچنین ، در زیستگاه طبیعی ، صفات کمی و کیفی موسیر وحشی اندازه‌گیری و با  نتایج حاصل  از موسیر زراعی شده مقایسه گردیدند. نتایج، حاکی از برتری تیمارهای مورد مطالعه از نظر صفات کمی و کیفی نسبت به شاهد و موسیر واقع در رویشگاه طبیعی بود. از میان تیمارهای بررسی‌شده، تیمار (A) در تمامی صفات کمی نسبت به سایر تیمارهای، شاهد و رویشگاه طبیعی برتری نشان داد و تیمار (B) از نظر صفت کیفی ماده موثر آلیسین نسبت به سایر تیمارهای، شاهد و رویشگاه طبیعی مطلوب‌تر بود، بنابراین توسعه و ترویج روش زراعی آن، منجر به پایداری در تولید موسیر و حفظ تنوع رویشگاه طبیعی آن می‌گردد.