روش های متولیان تربیت دینی از منطر مفسران فریقین با رویکرد ادیانی

تعلیم و تربیت انسان‌ ها یکی از مهم ترین اهداف و دغدغه‌ های ادیان الهی بوده است. هدفی که در متون معتبری همچون قرآن کریم و عهد عتیق مورد اشاره قرار گرفته است. در ضرورت این موضوع همین بس که هر دو کتاب مقدس، با برشمردن افرادی به عنوان متولی و الگو، از این منظر، به امر خطیر تربیت دینی اشاره نموده‌اند. خداوند و انبیاء به عنوان متولیان موثر در تربیت دینی، با روش‌های سعی در تربیت دینی مردم داشته‌اند. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی ابتدایا با بهره جستن از نظرات مفسران فریقین به معرفی این متولیان پرداخته، و در ادامه با برشمردن روش‌های تربیتی آنان، به تحلیل و ارزیابی ایندو گروه در دو متن مقدس می‌پردازد.
با بررسی نظرات مفسران فریقین می توان به این نکته اشاره کرد که گرچه، تقریبا، خداوند و انبیاء با ادبیات واحدی در هر قرآن و عهدعتیق به عنوان متولیان تربیت معرفی شده و دارای روش‌های تربیت دینی مشترک می باشند، لیکن از متولیان تربیت دینی در قرآن کریم با تعبیر اسوه دینی یاد می‌شود،