مقایسه فنی و اقتصادی استفاده از فولاد های پر استحکام و فولاد های معمولی

در چند دهه اخیر استفاده از مصالح سبک، مقاوم و به صرفه از لحاظ اقتصادی در جهان و از جمله ایران مورد مطالعه محققین و پژوهشگران زیادی قرار گرفته که از این میان فولاد به عنوان یکی از اصلی ترین و پرکاربرد ترین مصالح در صنعت ساختمان سازی مورد توجه ویژه می باشد. در این مقاله توجیه پذیری استفاده از فولاد های پر استحکام کم آلیاژ از دیدگاه های مهندسی و اقتصادی مورد بحث قرار گرفته است. از دیدگاه مهندسی، استحکام بالای این گونه فولادها سبب کاهش قابل توجه وزن فولاد مصرفی شده و ارزش اقتصادی بالاتر این محصولات سبب ایجاد رقابت بسیار سازنده با تولیدکنندگان فولاد های نرمه معمولی خواهد شد. با تامین احتیاجات صنعت با میزان فولاد کمتر و ارزش افزوده بالاتر، اقتصاد ملی قوت گرفته و علاوه بر افزایش تولید و رشد اقتصادی، در جهات توسعه چشم گیر صنعت فولاد را به همراه خواهد داشت. میزان مصرف سالیانه فولاد های میکروآلیاژی در حدود 15‏درصد کل فولاد تولید شده در سطح جهان می باشد از این رو فضای بسیار مناسبی جهت رشد و توسعه فولاد های پر استحکام در جهان وجود دارد]1[. هدف اصلی از تهیه این مقاله بررسی مزیت های استفاده از فولاد های پر استحکام کم آلیاژ در ساخت سازه های عمرانی در سطح کشور و ارایه راهکارهای مناسب جهت ترویج تولید، توزیع و استفاده از فولاد های پراستحکام در صنعت ساختمان می باشد. در ابتدای این مقاله، به صورت خلاصه توضیحاتی راجع به انواع فولاد های ساختمانی و مقایسه خواص فولاد های پر استحکام کم آلیاژ با فولاد های معمول داده شده و سپس تاثیر افزایش استحکام فولاد با در نظرگرفتن معیارهای طراحی و نوع باربری اعضاء در سازه های فولادی مورد بحث قرار گرفته است. با ارایه نتایج آنالیز و طراحی برای ده سازه ساختمانی مختلف، توجیه پذیری استفاده از فولاد های پر استحکام در حالات واقعی بررسی و در نهایت با مقایسه خواص محصولات فولادی پر استحکام موجود در کشور با ضوابط و مقررات فنی موجود، امکان دستیابی به فولاد های پر استحکام در سطح کشور و راهکارهای مناسب در جهت نزدیک تر کردن هرچه بیشتر منافع دست اندرکاران تولید، عرضه و مصرف محصولات فولادی جهت ترویج استفاده از فولاد های پر استحکام در سطح کشور خواهد شد.