ساختار ژنتیکی جمعیت قارچ Fusarium oxysporum f. sp. ciceris، عامل پژمردگی نخود معمولی، با استفاده از نشانگرهای SSR در غرب و شمال غرب ایران

پژمردگی نخود معمولی توسط قارچ Fusarium oxysporum f. sp. ciceris یکی از فاکتورهای مهم در کاهش عملکرد محصول نخود در مزارع غرب و شمال غرب کشور می باشد. در سال های زراعی 96-1395 با استفاده از نشانگر SSR، تعیین ساختار ژنتیکی جمعیت های قارچ Fusarium oxysporum f. sp. ciceris در مزارع غرب و شمال غرب ایران انجام گرفت. با کاربرد شش آغازگر SSR، 35 آلل در جایگاه ژنی و با متوسط 83/5 آلل در هر جایگاه ژنی تکثیر شد. میزان چند شکلی آغازگرها (PIC) از 2/0 (FOAG11) تا 39/0 (FODF7) با متوسط 27/0 در هر جایگاه ژنی بدست آمد. متوسط آلل های موثر(Ne)، تعداد آلل های اختصاصی (Na)، تنوع آللی در هر جایگاه ژنی (H)، شاخص شانون (I) و درصد چند شکلی جایگاه ژنی (%PL) در سه جمعیت به ترتیب، 33/1، 97/1، 2208/0، 357/0 و 29/74 بود. میانگین فاصله ژنتیکی بین سه جمعیت محاسبه شد. فاصله ژنتیکی نیی بین جمعیت ها از 0202/0 تا 98/0 متغیر بود. تنوع ژنی کل (Ht) و تنوع ژنی بین زیرجمعیت ها (Hs) به ترتیب، 2208/0 و 2097/0 تخمین زده شد. تنوع ژنی ناشی از تمایز بین جمعیت ها (Gst) 0585/0، در حالی که جریان ژنی (Nm)، 0412/8 بود. آنالیز تنوع ژنتیکی (آموا) در جمعیت های قارچ Fusarium oxysporum f. sp. ciceris نشان داد که 5 % از واریانس مربوط به تنوع بین جمعیت ها و 95 % تنوع در درون جمعیت های قارچ رخ داده است. PhiPT، 054/0 محاسبه گردید. کمترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های کردستان و آذربایجان غربی با جمعیت لرستان، در حالی که بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت لرستان با جمعیت کرمانشاه مشاهده شد.