تعیین ارتباط میان عناصر مدل مهندسی سیستم ها برای ایمنی بیمار با خستگی شغلی در پرستاران

خستگی شغلی به عنوان یکی از عوامل زیان بار در بسیاری از محیط های کاری ازجمله مراکز بهداشتی درمانی است که می تواند اثرات نامطلوب بر سلامت و ایمنی کارکنان داشته باشد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط میان خستگی شغلی با عناصر مدل مهندسی سیستم ها برای ایمنی بیمار در پرستاران طراحی و اجرا گردید.

این مطالعه یک پژوهش توصیفی همبستگی است که با مشارکت 457 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1397 انجام گرفت. ابعاد خستگی به وسیله پرسشنامه چندبعدی خستگی (MFI) و عناصر مدل مهندسی سیستم ها برای ایمنی بیمار به وسیله پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت. روایی این ابزار با روش لاوشه و محاسبه CVR و CVI به وسیله نظر خبرگان و پایایی ابزار به وسیله آزمون همسانی درونی و آزمون آلفای کرونباخ انجام و تحلیل عاملی تایید نشان داد که تمامی شاخص های ابزار قابل قبول است. کلیه تجزیه وتحلیل ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت.  

یافته های این پژوهش نشان می دهد بالاترین نمره خستگی مربوط به بعد خستگی عمومی با میانگین 86/12 و انحراف معیار 23/3 و کمترین نمره مربوط به بعد کاهش انگیزه با میانگین 11/9 و انحراف معیار 66/3 است. در این پژوهش میان ویژگی های جمعیت شناختی با ابعاد خستگی رابطه معناداری مشاهده نشد ولی میان ابعاد خستگی با عنصر سازمان، وظیفه، تکنولوژی و ابزار و محیط فیزیکی رابطه معناداری مشاهده گردید (05 /0>p).

نتایج این پژوهش نشان داد، خستگی در پرستاران در سطح متوسط است و عوامل سیستم کاری بیش از عوامل جمعیت شناختی در بروز خستگی نقش دارد؛ بنابراین برنامه ریزی در جهت بهبود سیستم کاری می تواند به کاهش خستگی در پرستاران کمک کند.