اثر سطح و روش فرآوری دانه کتان بر عملکرد، شاخص های رشد اسکلتی، سلامت و رفتار نشخوار گوساله های شیرخوار

در این پژوهش جهت بررسی اثر سطح و روش فرآوری دانه کتان بر عملکرد گوساله های شیرخوار، از 35 راس گوساله نر تازه متولد شده نژاد هلشتاین که وزن اولیه آنها 5/4±41 کیلوگرم بود، استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارها شامل: 1- گروه شاهد، 2- تیمار حاوی پنج درصد دانه کتان خام، 3- تیمار حاوی 10 درصد دانه کتان خام، 4- تیمار حاوی پنج درصد دانه کتان میکرونیزه، 5- تیمار حاوی 10 درصد دانه کتان میکرونیزه، 6- تیمار حاوی پنج درصد دانه کتان اکسترود و 7- تیمار حاوی 10 درصد دانه کتان اکسترود بود. کل دوره آزمایشی 60 روز شامل 14 روز دوره عادت پذیری بود. امتیاز دهی قوام مدفوع به عنوان شاخص سلامت دام به صورت روزانه برای هر یک از گوساله ها در نظر گرفته شد. اندازه گیری میزان شاخص های رشد اسکلتی با متر و کولیس در ابتدا و انتهای دوره اندازه گیری شد. جهت بررسی تاثیر تیمارهای آزمایشی بر عملکرد گوساله ها، میزان ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نیز اندازه گیری شد. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر میزان مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. همچنین شاخص های رشد اسکلتی، قوام مدفوع و رفتار نشخوار تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. با توجه به نتایج این تحقیق، استفاده از کتان فرآوری شده تاثیر منفی بر عملکرد، شاخص های رشد اسکلتی و سلامت گوساله ها نداشته است و می توان از کتان اکسترود و میکرونیزه در سطح 10 درصد در جیره گوساله های شیرخوار به عنوان منبع پروتیین و انرژی استفاده نمود.