بررسی تاثیر صنعت بانکداری ایران در متغیرهای کلان در یک اقتصاد باز با استفاده از رهیافت تعادل عمومی پویای تصادفی

در این مقاله، به بررسی عملکرد بخش بانکی در یک اقتصاد باز با استفاده از مدل تعادل عمومی پویای تصادفی برای دوره زمانی 1367-1398 در ایران پرداخته می شود. در مدل مورد استفاده که از نوع ادوار تجاری می باشد، میزان تاثیرگذاری عملکرد بخش بانکی در متغیرهای کلان اقتصادی ازجمله رفتار تولید، حاشیه نرخ بهره، سرمایه گذاری، مصرف، اشتغال، و... موردبررسی قرار می گیرد. در نهایت پس از واردکردن تکانه های بهره وری بانک و مالیات بر نیروی کار بخش بانکی، با استفاده از آماره های بیزین شامل آماره زنجیره مارکفی مونت کارلو و مقایسه توابع توزیع پسین و پیشین، صحت نتایج و قابلیت اعتماد به آن ها نشان داده می شود. در چهارچوب این مدل، تکانه بهره وری مثبت بانک ها منجر به عرضه تسهیلات بیشتر می شود. چون در این سیستم اعتبارات داخلی منحصرا به موسسات داخلی تخصیص می یابد، تامین نقدینگی برای فعالیت های جاری و سرمایه گذاری های جدید افزایش یافته، به تبع آن تولید و اشتغال در اقتصاد نیز ارتقا می یابد. در مورد تکانه مالیات بر دستمزد نیروی کار، ازآنجایی که این تکانه بر عرضه نیروی کار بخش بانکی - که یکی از نهاده های تابع تولید بانک است - وارد می شود، عرضه وام کاهش می یابد. این کاهش منجر به کاهش سرمایه گذاری و تولید در اقتصاد می شود.