بررسی ارتباط بین افزودنیهای خوراکی با میزان استرس ماهی

تغذیه صحیح تضمین کننده بقا، رشد مناسب و سلامت آبزی می باشد. صنعت آبزی پروری همواره دارای عوامل استرس زا مانند تراکم بالا، حمل و نقل، دستکاری و تغییر کیفیت آب است که موجب اثر نامطلوب بر سلامتی و رشد ماهیان می شود. در ماهی ، عوامل استرس زا آبشار هورمونی را در محورهای هیپوتالاموس-هیپوفیز- اینترنال (HPI) و هیپوتالاموس-سمپاتیک-کرومافین (HSC) آغاز می کند تا چندین واکنش فیزیولوژیکی را برای تنظیم و حفظ هموستاز ایجاد کند و تاثیرات منفی بر فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی ماهی مانند رشد، تولیدمثل و ایمنی را ایجاد می کند. در پرورش ماهی، چندین راه برای جلوگیری از بروز تاثیرات منفی استرس و دستیابی به حداکثر سلامتی حیوان بدون تاثیر بر عملکرد تولید، به کار گرفته می شود که استفاده از استراتژی های جدید تغذیه، روشی آسان و عملی برای بهبود وضعیت سلامتی ماهی است. تغییرات نسبت پروتیین، چربی ها و کربوهیدرات ها در رژیم غذایی، استفاده از ویتامین ها به ویژه اسید اسکوربیک، مواد جدید حاصل علم بیوتکنولوژی مانند انواع پروبیوتیک ها، نوکلیوتیدها و پلی ساکاریدها مورد مطالعه قرار گرفته اند که بیشترین مطالعات به ترتیب در رابطه با افزودن اسیدهای آمینه، ویتامین ها، اسیدهای چرب، پروبیوتیک ها و مواد معدنی بوده است. مواد تحریک کننده ایمنی به صورت افزودنی به مواد غذایی تجویز می شوند که معمولا مکانیسم های دفاعی ذاتی (غیر اختصاصی) و مقاومت را در برابر عوامل بیماری زای خاص افزایش می دهند و ممانعت از سرکوب سیستم ایمنی ناشی از استرس را افزایش می دهند. در این بررسی مروری، پاسخ های مختلف فیزیولوژیکی در میان گونه های ماهی که با رژیم های غذایی کاهش دهنده تنش تغذیه می شوند، ارزیابی شده است.