جداسازی ژن های کاندید در میانکنش میزبان- گل جالیز (Phelipanche aegyptiaca) با استفاده از روش پیمایش ژنوم

گیاه گل جالیز مصری (P. aegyptiaca) یکی از مهمترین گونه های انگلی می باشد که خسارت پنهان آن به انواع گیاهان زراعی از طریق جذب آب و مواد غذایی از ریشه گیاه میزبان، بسیار قابل توجه است. مرحله اتصال مکینه انگل به میزبان، مهم ترین مرحله برای مطالعه مولکولی میانکنش انگل-میزبان است. با گسترش روش های توالی یابی NGS و مطالعات ترنسکریپتوم، اطلاعات مهمی از مراحل رشدی و میانکنش گیاهان انگلی با میزبان در دسترس قرار گرفته است. برای روشن شدن راهبردهای مولکولی کلیدی این فرایند، داده های RNA-Seq موجود در پایگاه داده پروژه ژنوم گیاهان انگلی (http://ppgp.huck.psu.edu) آنالیز شد. آنالیز داده های ترنسکریپتوم مربوط به مرحله اتصال به میزبان به عنوان مرحله مهم در فرایند انگلی شدن، منجر به شناسایی رونوشت هایی با افزایش بیان در این مرحله گردیده است. از بین رونوشت های شناسایی شده احتمالی با کارکرد نامشخص، چهار رونوشت که بیشترین سطح بیان را در مرحله اتصال به میزبان داشتند در این مطالعه بطور دقیق تری بررسی شدند. برای تشخیص نقش احتمالی این رونوشت ها در فرایند انگلی شدن گل جالیز، جهت دستیابی به توالی کامل تر از روش پیمایش ژنوم استفاده شد. 587 جفت باز به توالی رونوشت Oa424 و 165 جفت باز به توالی رونوشت Oa1635 اضافه گردید. بررسی ها نشان داد توالی کامل رونوشت Oa424 و بخشی از توالی Oa1635 به روش پیمایش ژنوم جداسازی شده است. تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیکی توالی های کامل Oa424 و Oa1635، تشابه با پروتیین های با فعالیت ترانسپوزاز را نشان دادند. با توجه به نقش تنظیمی پروتیین های دارای دامین ترانسپوزاز به نظر می رسد احتمالا این دو رونوشت نقش تنظیمی در فرایند انگلی شدن دارند. همچنین با توجه به وجود سیگنال پپتید در این توالی ها، احتمالا این دو رونوشت پروتیین های ترشحی را کد می کنند که در میانکنش انگل-میزبان از اندام مکنده ترشح می شوند.