مطالعه حیوانی ارزیابی کاربرد روغن دانه کدو به صورت موضعی و داخل بینی بر اثربخشی بیهوشی حاصل از تزریق عضلانی کتامین- زایلازین

طبق متون طب ایرانی، روغن کدو به عنوان قطره بینی برای بی خوابی پیشنهاد شده است، اما اثرات خواب آوری روغن دانه کدو با وجود توجه طب سنتی و استفاده عموم کمتر بررسی شده است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی بالینی تاثیر موضعی روغن دانه کدو بر بیهوشی خرگوش سفید نیوزیلندی و بررسی خواص ضددردی و خواب آوری آن است. در این پژوهش قصد داریم در کنار داروی بیهوشی شیمیایی از دارویی استفاده کنیم که اثربخشی را بیشتر کرده و عوارض قابل توجهی نداشته باشد و نیاز به دوز بالای داروی بیهوشی را مرتفع کند.

 بدین منظور تعداد 25 سر خرگوش سفید نیوزیلندی بالغ به طور تصادفی به 5 گروه پنج تایی تقسیم شدند و هر 5 گروه کتامین- زایلازین دریافت کردند. گروه اول فقط با دستورالعمل بیهوشی کتامین- زایلازین بیهوش شدند. یک ساعت پیش از دریافت دستورالعمل بیهوشی، گروه دوم روغن دانه کدو را به صورت چکاندن 2 قطره در یک بینی و گروه چهارم به صورت چکاندن 2 قطره در هر دو سوراخ بینی دریافت کردند؛ همچنین گروه سوم 10 قطره روغن دانه کدو را در قسمت پوست داخلی غضروف بلند یک گوش و گروه پنجم 10 قطره روغن دانه کدو را در قسمت پوست داخلی غضروف بلند هر دو گوش به صورت کاربرد موضعی دریافت کردند.

 در تحلیل آنالیز واریانس (ANOVA) اختلاف معنی داری بین متوسط مدت خواب در گروه های آزمایش و کنترل وجود داشت و بین متوسط مدت بی دردی در گروه کنترل با گروه آزمایش 3 اختلاف معنی داری وجود داشت. در همه گروه ها هیچ یک از علایم حیاتی نگران کننده نبود و همه در بازه موردتایید حین بیهوشی خرگوش قرار داشتند.

 نتایج نشان داد که استفاده از روغن دانه کدو در دستورالعمل بیهوشی کتامین- زایلازین به طور معنی داری باعث افزایش جزء خواب آوری و جزء بی دردی بیهوشی شده است.