تحلیلی بر فرگشت محیطی در محوطه قلعه بن شهرستان بابل استان مازندران

زیست محیط تاثیر مهمی در زندگی انسان پیش از تاریخ داشته است ، وی با توجه به پتانسیل زیست محیط، مکان مناسب برای سکونت خویش را برمی گزید. انسان ها هنوز به پیشرفت های تکنولوژیکی برای تغییرات جدی زیست محیطی آگاه نبودند و یکی از مهمترین دلایل انتخاب سکونتگاه، دسترسی به آب شیرین بوده است. این عامل مهم برای انتخاب، در مواردی باعث انحلال می شد. برای مثال خشکسالی های پی در پی منجر به ترک سکونتگاه و فروپاشی استقرار شده و در موارد دیگر با تغییر جهت رودخانه و سیلاب های ناشی از آن، برخی استقرارها به کلی متروک یا دارای وقفه فرهنگی شده اند. محوطه قلعه بن یکی از محوطه هایی است که به دلیل رسوبات سیلابی دارای وقفه فرهنگی شده است، با توجه به نتایج به دست آمده از کاوش این محوطه، در ترانشه های Q-31 وX-35 ، لایه های سیلابی فاقد بقایای فرهنگی به ضخامت نزدیک به یک متر شناسایی گردید که حاکی از یک وقفه در این محوطه است. دلیل این ناهنجاری زیست محیطی را می توان در رخداد پارینه لرزه در ترانشه Q-31 دانست که پس از آن سراسر محوطه قلعه بن با نهشته های سیلابی پوشیده شده است. بر پایه گاهنگاری به روش کربن 14 در محوطه قلعه بن آخرین لایه استقراری پیش از متروک شدن (1613-1508پیش از میلاد) برآورد می گردد.