مروری بر مطالعات اسکلروکرونولوژی صدف ها به منظور بازسازی شرایط آب وهوایی:الگوی رشد و سنجش نسبت ایزوتوپ های پایدار اکسیژن

اسکلروکرونولوژی، مطالعه فیزیکی و شیمیایی بافت سخت موجودات زنده ای است که معمولا از طریق تجمع تدریجی لایه ها، رشد می کنند. مطالعه میکروسکوپی برش ها، ریخت شناسی و بررسی الگوهای رشد صدف بی مهرگان منجر به درک چگونگی از شرایط محیط رشد جاندار می شود. سنجش نسبت ایزوتوپ های پایدار در کنار مطالعه مقاطع نازک میکروسکوپی نیز امکان بازسازی شرایط محیطی زمان رشد جانور را فراهم می کند. روش های اسکلروکرونولوژی در چند دهه گذشته علاوه بر زیست شناسان به دلیل دقت بررسی سالانه، ماهانه، هفتگی و حتی روزانه، مورد توجه دیرینه شناسان و باستان شناسان برای پاسخ به پرسش های دیرین اقلیم بوده است. علی رغم دقت و اهمیت کاربردی آن در زمینه بازسازی شرایط محیطی، به نظر می رسد همچنان برای بسیاری از پژوهشگران ناشناخته است. علاوه بر این در اسکلروکرونولوژی با گونه هایی از جانداران روبرو هستیم که تفاوت هایی را در بخش هایی از روند بررسی الگوی رشد یا چگونگی نمونه برداری جهت آنالیز ایزوتوپی ایجاد می کند. این در حالی است که گاهی گونه های تایید شده برای آنالیز با گذشت زمان این قابلیت را از دست می دهند یا حتی گونه هایی هستند که تنها قسمت های مشخصی از آن ها می تواند مورد بررسی قرار گیرد. چنین مواردی برای پژوهشگرانی که به تازگی به این رشته علاقمند شده اند، مطالعه روش های مربوط را دشوار کرده است. این مقاله با مرور پیشینه و ادبیات اسکلروکرونولوژی و استفاده از روش های اسکلروشیمی به منطور بازسازی شرایط آب وهوایی از طریق مطالعات کتابخانه ای بخش مهمی از این مشکلات را رفع می کند.