دیدگاه غلات شیعه در باب امامت و آثارش بر جهان بینی صوفیه

علی رغم انقراض بیشتر فرقه های غالی شیعه، بعد از دوران زندگی ایمه اطهار (ع) آثار جهان بینی آنها، که بر تاویل شریعت و تکوین مبتنی بود، به صورت رگه های نامریی و مسموم عموما بر پیکره اسلام، و خصوصا بر بعضی فرق اسلام، مثل شیعه و صوفیه، باقی ماند و برخی آموزه ها را منقلب یا مستحیل کرد؛ آثاری که از سویی به دلایلی مثل غفلت مسلمانان آن را نامریی نامیدیم و از سویی هجمه مطالعات مستشرقان در قرون اخیر در این عرصه، واکاوی شان را ضروری می کند. از این رو، در این نوشتار با روش مقایسه ای تحلیلی محوری ترین دیدگاه کلامی غلات، یعنی امامت، را برای اولین بار از منظر تاثیرگذاری بر جهان بینی صوفیه، مثل دفاع از ابلیس یا تاویل معاد بررسی می کنیم، تا هم با تمایز شیعه از غلات شیعه برخی اتهامات به شیعه را، که ناشی از خلط معنایی شیعه با غلات شیعه است، رد کنیم و هم علت ابهام و غرابت برخی آموزه های صوفیه را، که به ریشه داشتن در جهان بینی غلات شیعه و نبود آشنایی کافی با آنها برمی گردد، ذکر کنیم.