بررسی تطبیقی ضوابط تاویل در تفسیر عرفانی سوره قدر

اعتقاد به وجود معانی ظاهری و باطنی قرآن، یا به عبارت دیگر تفسیر و تاویل قرآن از مباحث بحث برانگیزی است که محققان علوم قرآنی و اسلامی به آن توجه و اهتمام ویژه ای داشته اند و به منظور جلوگیری از بدعت و ورود اندیشه هایی که با روح شریعت منافات دارد، ضوابط و معیارهایی را برای تاویل عرفانی یا درک حقیقت و باطن قرآن قایل شده اند. در پژوهش حاضر سه معیار مهم، شامل ارتباط بین تفسیر ظاهری و باطنی قرآن، مخالفت نداشتن معانی تاویلی با قواعد دینی و مخالفت نداشتن معانی تاویلی با عقل منور در تفسیر باطنی سوره قدر بررسی شده است. نتایج این بررسی نشان داده است که معنای باطنی سوره قدر با اصول و ضوابط تاویل عرفانی مطابقت دارد، بدین معنا که معانی ظاهری این سوره در تفسیر باطنی اش نهفته است و با قواعد دین اسلام و عقل منور مخالفتی ندارد.