بررسی برخی صفات کیفیت گوشت و بیان نسبی برخی از ژن های مرتبط با رشد در سه سویه آرین، راس و کاب بر اساس جیره پایه

از اهداف صنعت پرورش پرندگان گوشتی انتخاب حیوانات برای افزایش نرخ رشد و افزایش توده ماهیچه ای است در صورتی که کیفیت گوشت حفظ شود. پژوهش کنونی با هدف بررسی عملکرد و برخی از صفات کیفیت گوشت و بیان نسبی برخی از ژن های مرتبط با رشد (IGF-I، IGF-II، 1βTGF، مایواستاتین) در سه سویه آرین، راس و کاب انجام شد.

مواد و روش ها: 

برای انجام این پژوهش، 150 قطعه جوجه های (نر و ماده) گوشتی سه سویه آرین، راس و کاب در شرایط پرورشی مشابه و یکسان (جوجه یک روزه از مادران همسن، تغذیه و مدیریت پرورش یکسان) انتخاب و پس از وزن کشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار دسته بندی و پرورش داده شدند. عملکرد، برخی از خصوصیات فیزیکی گوشت و بیان نسبی ژن های آن ها بررسی شد.

در کل دوره، بهترین ضریب تبدیل مربوط به سویه راس و بدترین آن مربوط به سویه کاب بود. بررسی بافت سینه نشان داد که سختی، به هم پیوستگی و قابلیت جویدن در سه سویه آرین، راس و کاب دارای اختلاف معنی دار بود. بیشترین سختی و قابلیت جویدن مربوط به سویه آرین و کاب و بیشترین به هم پیوستگی مربوط به سویه راس بود. چسبندگی، الاستیسیته و ویژگی صمغی بین سویه ها دارای اختلاف معنی داری نبود. بررسی بافت ران نشان داد که سختی، قابلیت جویدن و ویژگی صمغی دارای اختلاف معنی داری نبود ولی به هم پیوستگی، چسبندگی و الاستیسیته دارای اختلاف معنی دار بود. بیشترین به هم پیوستگی و الاستیسیته مربوط به سویه آرین و بیشترین چسبندگی مربوط به سویه راس بود. نتایج آزمون فشاری روی سینه و ران بین سه سویه نشان داد که تفاوت معنی داری در سختی و تغییر شکل در سختی سینه و ران نبود. بیان نسبی ژن های IGF-I، IGF-II و TGF-β1 در سه سویه آرین، راس و کاب در بافت سینه دارای اختلاف معنی داری نبود. بیان نسبی ژن میوستاتین در بافت سینه سویه کاب بیشترین بود. بیان نسبی ژن IGF-I و IGF-II در بافت جگر نیز دارای اختلاف معنی داری نبود.

نتیجه گیری:

 با توجه به مزیت های انفرادی هر کدام از سویه هادر برخی صفات، پژوهش های بیشتری با جیره های تخصصی برای هر سویه لازم است تا بتوان به طور قاطع در مورد برتری صفات آن ها اظهار نظر کرد.