ارزیابی اثر پلیمر پلی اکریلاتی در تثبیت سطوح ماسه ای

فرسایش بادی و هجوم ماسه های روان از شاخصه های وقوع پدیده بیابان زایی و تهدید جدی برای ساکنان مناطق خشک محسوب می شود. امروزه استفاده از مالچ به عنوان ماده تثبیت کننده ماسه های روان و کنترل کننده فرسایش بادی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر محلول پلیمری اکریلیک اسید کو اکریل آمید به عنوان تثبیت کننده ماسه بادی است. برای انجام آزمایش از ماسه بادی کویر سیازگه ابوزیدآباد و به منظور آماده سازی بستر تیمارها در محیط آزمایشگاه از سینی های فلزی با ابعاد 100×30×2 سانتی متر استفاده شد. محلول پلیمری تهیه شده در سه سطح 5/0، 1 و 2% و به مقدار 1 لیتر بر مترمربع با استفاده از پیستوله 5/2 لیتری بر روی نمونه ها اسپری گردید. این مطالعه به صورت طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار انجام شد. سرعت آستانه فرسایش بادی با استفاده از دستگاه تونل بادی تعیین شد. به منظور بررسی تاثیر غلظت محلول پلیمری، پارامترهای مقاومت فشاری، سایشی، ضربه ای، برشی و ضخامت سله های تشکیل شده مورد اندازه گیری قرار گرفت. سرعت آستانه فرسایش بادی تیمار شاهد برابر m/s 5 تعیین شد. نتایج نشان داد که سرعت آستانه فرسایش بادی نمونه ها در هر سه سطح افزایش یافته و نسبت به باد با سرعت m/s 15 مقاوم اند. همچنین بر اساس پارامترهای اندازه گیری شده، تیمار 3 (T3=2%) بعد از گذشت 30 روز به عنوان مقاوم ترین تیمار تعیین شد. پلیمر به کاررفته در شرایط مختلف موجب بروز پاسخ های متنوع می شود، لذا به منظور بهینه نمودن شرایط اجرایی، نیازمند آزمایش در مقیاس صحرایی است.