بررسی ترکیب سیستم های سازه ای دیاگرید و هگزاگرید در ارتفاع ساختمان های بلند مرتبه

امروزه تقابل بسیار نزدیک سازه و معماری، منجر به ابداع سیستم های سازه ای نوینی از جمله سیستم سازه ای دیاگرید و هگزاگرید شده است این سیستم ها به علت کارایی سازه ای و پتانسیل زیباشناختی ارایه شده توسط پیکربندی هندسی منحصر به فرد آن ها مورد توجه بسیاری از معماران و مهندسان سازه قرار گرفته است. سیستم سازهای هگزاگرید از شکلپذیری بالا و سیستم سازهای دیاگرید از سختی بسیار بالایی برخوردار است. استفاده از یک سیستم مناسب سازه ای که بتواند علاوه بر ارضا سه نیاز سختی، مقاومت و شکل پذیری در طراحی سازه، معماری قابل توجهی داشته باشد از مهمترین اصول در زمینه سازه های بلندمرتبه است؛ لذا در این پژوهش ترکیب دو سیستم دیاگرید و هگزاگرید در ارتفاع سازه به منظور بهره بردن از مزایای آن ها در کنار هم پیشنهاد داده شده است. بدین منظور 4 سازه دیاگرید، هگزاگرید، سازه ترکیبی دیاگرید-هگزاگرید و سازه ترکیبی هگزاگرید-دیاگرید با استفاده از نرم افزار ETABS به روش دینامیکی خطی تحلیل و طراحی شده است، سپس عملکرد لرزه ای آن ها با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی و با نرم افزار PERFORM 3D از نظر پارامترهای تغییرمکان جانبی، سختی، شکل پذیری، مقاومت جانبی و ضریب رفتار بررسی شد. مقایسه نتایج تحلیل سازه ها نشان می دهد که سازه ترکیبی دیاگرید-هگزاگرید عملکرد مطلوب تری در برابر نیروهای جانبی نسبت به دو سیستم دیاگرید و هگزاگرید دارد.