تاثیر مکش بافتی بر پایداری گود در خاک غیر اشباع

در سالهای اخیر بلند مرتبه سازی به طور وسیعی در شهرها افزایش یافته و نیاز به حفر گودهای عمیق به جهت استفاده ی حداکثری از فضاهای موجود به شدت افزایش یافته است. یکی از روش های پایدارسازی گود، استفاده از سیستم شمع های فلزی و انکراژ می باشد. در بسیاری از موارد گسیختگی گودها بر اثر بارش های شدید، ترکیدگی لوله ی آب، وجود چاه های جذبی و لایه های آرتزین رخ می دهد. بر اثر این عوامل میزان مکش بافتی کاهش یافته و فشار آب حفره ای افزایش می یابد در نتیجه مقاومت برشی خاک تضعیف می گردد و باعث ناپایداری می گردد. در این پژوهش با استفاده از شبیه سازی های عددی توسط نرم افزارهای SEEP/W وSlope/W و با در نظر گیری دو نوع خاک ماسه ای و رسی، اثر ترکیدگی لوله ی آب، وجود یک چاه جذبی و لایه آرتزین بر پایداری یک گود پایدارسازی شده به وسیله ی انکراژ و شمع فلزی با گذشت زمان مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین اثر تغییر در موقعیت لوله ی آب، چاه جذبی و لایه آرتزین بر ضریب اطمینان گود بررسی شده است. نتایج نشان داد با دور شدن موقعیت لوله ی آب و چاه جذبی از گوه گسیختگی ضریب اطمینان افزایش می یابد. همچنین دور شدن موقعیت لایه آرتزین نسبت به کف گود، باعث افزایش ضریب اطمینان شده است.