تاثیر پلیمر سوپرجاذب بر صفات فتوسنتزی، محتوای کلروفیل و شاخص های فلورسانس کلروفیل لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata L.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر مصرف پلیمر سوپرجاذب بر صفات فتوسنتزی، محتوای کلروفیل و شاخص های فلورسانس کلروفیل لوبیا چشم بلبلی تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در شهرستان کلیبر در سال زراعی 1397 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل فواصل آبیاری در کرت های اصلی (70، 140 و 210 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و مقادیر مختلف سوپرجاذب (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر اصلی تنش خشکی و سوپرجاذب بر اکثر صفات اندازه گیری شده در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی دار بود. برهمکنش تنش خشکی و سوپرجاذب تنها بر هدایت روزنه ای، پایداری غشای سلولی و محتوای کلروفیل معنی دار گردید. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که تنش خشکی شدید باعث کاهش معنی داری در میزان حداکثر کارآیی فتوشیمیایی فتوسیستم II، فلورسانس بیشینه (Fm)، محتوای کلروفیل، میزان تعرق، غلظت Co2 زیر اتاقک روزنه ای و سرعت فتوسنتز شد که دلالت بر نقش عوامل روزنه ای در کاهش فتوسنتز در شرایط تنش دارد. در حالی که استفاده از سوپرجاذب به طور معنی داری سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای، شدت تعرق، پایداری غشای سلولی، حداکثر کارآیی فتوشیمیایی فتوسیستم II، فلورسانس بیشینه، فلورسانس کمینه (F0) و شاخص کلروفیل را افزایش ولی میزان Co2 زیر اتاقک روزنه ای را کاهش داد که بیانگر اثر محافظتی پلیمر سوپرجاذب در برابر تنش خشکی می باشد. بیش ترین افزایش در اکثر صفات مورد ارزیابی در هنگام استفاده از سوپرجاذب با مقدار 75 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که سوپرجاذب صفات فتوسنتزی، حداکثر کارآیی فتوشیمیایی فتوسیستم II و محتوای کلروفیل را در شرایط تنش خشکی بهبود می بخشد.