اثر محلول پاشی اسپرمیدین بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و متابولیت های ثانویه گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) تحت تنش خشکی

تنش خشکی رایج ترین تنش غیرزیستی است که بیشترین اثر منفی را بر رشد و تولید گیاهان دارد و پلی آمین ها، تنظیم کننده های رشد گیاهی هستند که مقاومت گیاهان را به تنش های محیطی از جمله تنش خشکی افزایش می دهند. هدف از این پژوهش بررسی اثر محلول پاشی اسپرمیدین بر کاهش اثرات تنش خشکی در گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) است. بدین منظور، اثر محلول پاشی اسپرمیدین (صفر، 50 و 100 میلیگرم در لیتر) در سطوح مختلف تنش خشکی (بدون تنش(شاهد)، 25، 50 و 75 درصد ظرفیت زراعی) بصورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال 1397 در گلخانه ای واقع در شمال ایران بررسی شد. محلول پاشی در سه مرحله با فواصل حدود 20 روز شامل شش برگ قابل روییت، پنجه دهی کامل و ظهور اولین غنچه اعمال گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، تنش خشکی و محلول پاشی اسپرمیدین تاثیر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشت. به طوریکه بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد گل و محتوای کلروفیل کل در تیمار 75 درصد ظرفیت زراعی و اسپرمیدین 50 میلی گرم در لیتر و بیشترین وزن تر و خشک ریشه و ماندگاری گل روی بوته در تیمار 100 درصد ظرفیت زراعی و اسپرمیدین 100 میلی گرم در لیتر بدست آمد. همچنین بیشترین طول ریشه، ارتفاع گیاه، میزان آنتی اکسیدان کل (DPPH)، میزان روتین و کویرستین در تیمار 75 درصد ظرفیت زراعی و اسپرمیدین 100 میلی گرم در لیتر و بیشترین پرولین و فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در تیمار 25 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. لذا با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان محلول پاشی اسپرمیدین 100 میلی گرم در لیتر به همراه سطح آبیاری 75 درصد ظرفیت زراعی را در گیاه همیشه بهار توصیه نمود.